نوشته‌ها

سایت ویستاژن در این مقاله به معرفی سندرم آنجلمن پرداخته است.

پیشینه سندرم آنجلمن

در سال 1965 ، دکتر هری آنجلمن، یک پزشک انگلیسی، ابتدا سه کودک را با ویژگی های خود شرح داد وی خاطرنشان کرد: همه یک حرکت سخت، تند و تیز ، اختلال در هنگام صحبت ، بیش از حد خنده و تشنج داشتند . سرانجام پرونده های دیگری منتشر شد اما بیماری در آن زمان بسیار نادر بود و بسیاری از پزشکان به وجود آن شک داشتند. اولین گزارش ها از شمال آمریکا در اوایل دهه 1980 ظاهر شد. دکتر آنجلمن موارد زیر را در مورد کشف این موضوع بیان می کند:

“تاریخ پزشکی پر از داستانهای جالب در مورد کشف بیماری ها است که سندرم آنجلمن یکی از این داستانهاست. این تقریباً به طور اتفاقی نزدیک به سی سال پیش  سه فرزند معلول در زمان های مختلف در بخش کودکان من در انگلیس پذیرفته شدند. آنها معلولیت گوناگونی داشت و اگرچه در نگاه اول از شرایط مختلف رنج می بردند احساس کردم یک دلیل مشترک برای بیماری آنها وجود دارد. این تشخیص کاملاً بالینی بوده است زیرا به رغم تحقیقات فنی که امروزه بیشتر شده است ، نتوانستم اثبات علمی را برای آن داشته باشم با این حال ، هنگام تعطیلات در ایتالیا ، من به طور اتفاقی در موزه Castelvecchio نقاشی در ورونا روغنی را دیدم به نام … پسری با عروسک. پسرانی با  چهره های  خندان که شبیه بیماران من به تصویر کشیده شده بودند . حرکات تند و زننده به من ایده نوشتن مقاله ای درباره سه کودک با عنوان بچه های عروسکی  را داد. این اسمی نبود که همه والدین را خوشحال کند ، اما به عنوان ابزاری برای ترکیب این سه کودک بود . بیماران به یک گروه واحد تبدیل شدند و این اسم به  نام سندرم آنجلمن تغییر یافت.

 

سندرم آنجلمن

این مقاله منتشر شده در سال 1965 بود و پس از برخی علاقه های اولیه تقریباً فراموش تا اوایل دهه هشتاد. “در سال 1987 ، الن مگنیس، پزشک مرکز علوم بهداشتی اورگان ، کودکانی را شناسایی کرد : ریزساختارهای کروموزوم 15 که انتظار داشتند سندرم پرادر ویلی را داشته باشند. با این حال ، این کودکان دچار تشنج و تأخیر در رشد شدید بودند ، که انتظار نمی رود ویژگی هایی برای سندرم پرادر ویلی باشد. او خیلی سریع فهمید که این کودکان در شماره  کروموزوم  15 مشتق شده مادری دچار مشکل اند در حالی که در سندرم پرادر ویلی حذف همیشه بر ر وی کروموزوم 15  پدری مشاهده شده است این یک کشف مهم بود و در نهایت راه را برای تعیین چند مورد هموار کرد.ثلا در یک فرد سالم آلل مادری فعال و آلل پدری خاموش می شود ، حال اگر در این فرد آن آلل مادری هم دستخوش تغییر شود ، سندرم آنجلمن به وجود می آید.میزان بروز سندرم آنجلمن : حدود ۱ در ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ نفر می باشد.

در سال 1997 جهش در ژن UBE3A واقع در کروموزم 15 به عنوان علت AS شناخته شد تمام مکانیسم هایی که به عنوان عامل AS شناخنه می شوند باعث اختلال غیرفعال شدن یا عدم وجود این ژن می شوند. چندین مکانیسم ژنتیکی وجود دارد که می تواند روی کروموزم 15 مادری اختلال ایجاد کند.

بیش فعالی

بیش فعالی یک رفتار بسیار رایج در AS است و بهتر است به عنوان hypermotoric  توصیف شود . اساسا همه کودکان سندروم دارای این افرایش حرکتی هستند و به نظر می رسد زن و مرد به یک اندازه تحت تاثیر قرار می گیرند نوزادان و کودکان نوپا ممکن است فعالیت های به ظاهر ناپایدار داشته باشند و مرتبا دست یا اسباب بازی خود را در دهان خود نگه می دارند حرکت می کنند در موارد شدید حرکت مداوم می تواند باعث کبودی و ساییدگی تصادفی شود. اصلاح رفتار به کاهش یا از بین بردن این رفتار ناخواسته کمک می کند .

سندرم آنجلمن

چهره خندان و شاد

مشخص نیست که چرا خنده انقدر در AS شایع است اخیرا پیشرفت در تصویز برداری عصبی  به محققان در کشف قشرمغز کمک کرده است که نشان می هد منطقه ای در آن بیشتر درگیر جنبه های  حرکتی طنز است و متاسفانه CT scan و MRI هیچ نقصی را در مغز این افراد نمی تواند نشان دهد. چندین نوع بیان چهره یا رفتاریشخصیت نوزاد را توصیف می کند. انجار خنده در 70% در یک مطالعه رخ داده است غالبا رفتار های شاد در رفتار آن ها بارز است در موارد نادر حال و هوای شاد ظاهری زودگذر است زیرا تحریک پذیری و بیش فعالیو گریه و فریاد یا جیغ کوتاه  ویژگی شخصیت غالب آنهاست.

زبان و گفتار

به نظر می رسد برخی از کودکان AS  درک درستی دارند که بتوانند صحبت کنند اما حتی در بالاترین سطح عملکرد گفتار مکالمه ایجاد نمی شود . طبق گزارشات بین 1-3 کلمه و در گزارشی دیگر حدود 39% بیش از 4 کلمه صحبت کردند. البته توجه نشده است که آیا این کلمات بطور معناداری استفاده شده اند یا خیر. این کودکان ممکن است مهارت های کلامی و شناختی بالاتری داشته باشند در بعضی مواقع ممکن است استفاده از 10-20 کلمه رخ دهد اگرچه تلفظ ممکن است دست و پا شکسته باشد .تحول گفتار در AS تحول کمی دارد . مهارت زبانی کودکان AS بسیار متفاوت است و پیشرفته ترین کودکان قادر به یادگیری برخی نشانه ها هستند . در روش درمانی استفاده از وسایلی مانند تابلوی ارتباطی در واقع به صورت تصویری برای  مبتلایان است .

ارتباطات

همه کودکان مبتلا به AS  ارتباط برقرار می کنند بعضی ازآن ها موثرتر از سایرین . هنگامی که آنان قادر به برقراری ارتباط نیستند ممکن است کودکان به رفتار های مشکلی مانند کشیدن مو فشار دادن ضربه زدن و گاز گرفتن برای بیان متوسل شوند. قریب به اتفاق این رفتار ها تلاش های ارتباطی است که در شرایطی رخ می دهد که افراد از دسترسی به سایر روشهای مرسوم و مناسب اجتماعی برای بیان خود بی بهره باشند می توان انتظار داشت که این موارد را ببینیم  .

هنگامی که افراد ابزار های جایگزین برای انتقال همان اهداف مانند حرکات و اشکال دیگر را یاد بگیرد این رفتار ها محو می شوند. اگر فعال کردن پیام در یک وسیله ارتباطی منجر به همان نتیجه دلخواه شود کودکان دیگر نیازی به فریاد زدن ندارند .

خواب کم

گزارشات والدیدین و مطالعات اخیر نشان می دهد که کاهش نیاز به خواب و چرخه خواب و بیدار ماندن غیر طبیعی در این بیماران رایج است . که باید از یک برنامه درمانی رفتاری بهره مند می شود به نظر می رسد استفاده دوز کم ملاتونین یک ساعت قبل خواب نیز در بعضی ازکودکان کمک کننده است . داروها ی آرام بخش هم می تواند موثر باشد. عده ای هم خواب خوبی دارند و دارویی مصرف نمی کنند .

تشنج

بیش از 90% از افراد مبتلا به AS گزارش شده است که تشنج دارند . کم تر از 25% قبل از 12 ماهگی دچار تشنج می شوند . بیش تر آنها قبل 3 سالگی شوع شده اند  .در مورد دارو های  تشنج هیچ توافقی وجود ندارد .استفاده از داروهای واحد ترجیح داده می شود اما پیشرفت تشنج شایع است . برخی از کودکان با تشنج غیرقابل کنترل در رژیم کتوژنیک قرار گرفته اند و این ممکن است در بعضی موارد مفید باشد کودکان مبتلا به  AS دلیل ناهنجاری های حرکتی یا توجه آنها در معرض خطر بیش از حد دارو ها قرار دارند .

گردآورنده : سرکار خانم آیدا مظفرزاده

سایت ویستاژن در این مقاله به توضیح روش PCR پرداخته است.

واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase chain reaction) یا PCR، در زیست شناسی مولکولی برای ایجاد تعداد زیادی رونوشت از توالی های کوتاه DNA  یا ژن بکار می‌رود که ابزاری رایج در پزشکی و تحقیقات زیست‌شناسی است. با استفاده از این روش می‌توان هزاران یا میلیون ها نسخه کپی از قسمت خاصی از DNA را از مقدار کمی DNA بدست آورد.

این تکنیک در سال ۱۹۸۳ توسط یک بیوشیمیست آمریکایی به نام Kary Mullis اختراع شد که در سال ۱۹۹۳ جایزه نوبل شیمی را برای این اختراع خود دریافت کرد.

اساس کار PCR، شامل فرآیند گرم کردن و سرد کردن است که زنجیره های دمایی نامیده شده و توسط دستگاه مربوطه فراهم می‌شود. فرآیند PCR ممکن است چند ساعت به طول بیانجامد و یا با استفاده از دستگاه‌های خاص با سرعت بالا، در کمتر از یک ساعت انجام شود. این چرخه های دمایی ابتدا بصورت دستی کنترل می‌شدند و همچنین از آنزیم پلیمرازی استفاده می شد که نسبت به دما حساس بود و در هر چرخه دمایی denature می‌شد؛ در نتیجه لازم بود در هر چرخه، دوباره آنزیم پلیمراز به محیط  اضافه شود. Mullis در سال ۱۹۸۵ آنزیم Taq DNA polymerase را از باکتری حرارت دوست Thermus aquaticus استخراج و در آزمایش بکار برد تا در طول انجام PCR پایدار بوده و نیاز به اضافه کردن مجدد آنزیم در هر چرخه دمایی نباشد. همچنین در سال ۱۹۸۷ اولین ماشین PCR که PCR   1000 Thermal Cycler نام داشت توسط Cetus و Perkin-Elmer ساخته و به آزمایشگاه ها عرضه شد تا چرخه های دمایی را بطور اتوماتیک تکرار کند.

 فاکتورهای اساسی برای انجام PCR 

  1. DNA اولیه ای که قصد تکثیر آن را داریم.
  2. پرایمر ها (آغازگرها)
  3. نوکلئوتیدها؛که به آن ها  dNTP گفته می‌شود و واحدهای ساختاری DNA هستند.
  4. آنزیم Taq polymerase (برای اضافه کردن نوکلئوتید ها به زنجیره DNA)
  5. بافر که برای ایجاد شرایط مناسب واکنش بکار می‌رود.

مراحل اصلی در  PCR 

۱.مرحله‌ی واسرشته شدن یا  denaturing phase 

مرحله ای که در آن، در نتیجه‌ی بالا رفتن دمای واکنش تا حدود ۹۴ درجه‌ی سانتیگراد، با شکستن پیوندهای هیدروژنی بین جفت بازها،دو رشته ی DNA از هم جدا شده و از یک مولکول DNA  ، دو تک رشته ی DNA حاصل می‌شود که هر کدام از این رشته ها بعنوان رشته‌ی الگو برای ساخت DNA جدید عمل می‌کنند.این مرحله بین ۱۵ تا ۳۰ ثانیه زمان می‌برد.

۲.مرحله‌ی اتصال یا annealing phase 

در این فازدما تا حدود ۵۰-۶۵ درجه (بسته به دمای اتصال پرایمرها) کاهش می‌یابد تا پرایمرها به ناحیه مکمل خود در DNA متصل می‌شوند. (یکی از پرایمرها به سر ‘۵ یک رشته‌ی DNA و دیگری به سر ‘۳ رشته‌ی دیگر متصل می‌شوند). مرحله‌ی اتصال حدود ۱۰ تا ۳۰ ثانیه طول می‌کشد.

۳.مرحله‌ی گسترش یا extension phase 

افزایش مجدد دما، تا حدود ۷۲ درجه سانتیگراد، سبب فراهم آمدن دمای مطلوب برای فعالیت آنزیمDNA polymerase  Taq شده و آنزیم می‌تواند در چنین شرایطی dNTP ها را به پرایمر اولیه اضافه کرده و به تدریج رشته‌ی جدید را طویل سازد.این آنزیم از باکتری گرمادوستی به نام  Thermus aquaticus گرفته شده که در دماهای بالا قادر به ادامه‌ی حیات است.بنا براین آنزیم در دمای بالایی که طی فاز denaturing با آن مواجه است تخریب نمی‌شود. مدت زمان این مرحله به طول DNA بستگی دارد ولی رونویسی هر هزار نوکلئوتید بطور متوسط حدود ۱ دقیقه زمان می برد.

این سه مرحله حدود ۲۰ تا ۴۰ بار در طول PCR تکرار می‌شوند و هربار مقدار DNA موجود،به دوبرابر افزایش می‌یابد.

پس از این که تکثیر انجام شد با استفاده از تکنیک الکتروفورز،کیفیت و اندازه‌ی DNA های ساخته شده قابل بررسی است.

گردآورنده : سرکار خانم لیلا تنهایی

vistagene vistagene ویستاژن

سایت ویستاژن در این مقاله به توضیح روش SDS PAGE پرداخته است.

 

یکی از روش‌های بررسی بیان پروتئین، استفاده از روش الکتروفورز پروتئین می‌باشد. الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید جهت تعیین وزن مولکول پروتئین‌ها، روشی رایج و مهم در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی می‌باشد. این روش ضمن ساده بودن به مقدار کمی نمونه برای انجام آزمایش نیاز دارد و دارای قدرت تفکیک مناسب برای شناسایی و تعیین خلوص پروتئین‌هاست. در این مقاله به توضیح الکتروفورز پروتئین از روش SDS-PAGE (الکتروفورز در ژل پلی اکریل آمید در حضور سدیم دو دسیل سولفات) پرداخته شده است. ژل SDS-PAGE در یک الکتروفورز، در دو قسمت ژل جداکننده[1] و متراکم کننده[2] اجرا می‌شود. ژل متراکم کننده با آکریل آمید 5% در بالای ژل جداکننده (پس از انجماد) قرار می‌گیرد و شانه در ژل متراکم کننده قرار می‌گیرد.

SDS PAGE

جدول 1) درصد آکریل آماید مورداستفاده نسبت به وزن مولکولی پروتئین

محدوده وزن مولکولی درصد آکریل آماید
50 kDa – 500 kDa 7%
20 kDa – 300 kDa 10%
10 kDa – 200 kDa 12%
3 kDa – 100 kDa 15%
  • درصد آکریل آماید ژل به سایز نمونه پروتئین بستگی دارد (جزئیات در جدول 1 نشان داده‌شده است)
  • حجم ژل متراکم کننده و جدا کننده برحسب ضخامت کاست متفاوت است (جدول 2).

جدول 2 حجم ژل متراکم کننده و جداکننده برحسب ضخامت کاست

 

 

حجم ژل متراکم کننده ضخامت ژل
4ml 2ml 0.75mm
6ml 3ml 1.0mm
8ml 4ml 1.5mm
  • برای تهیه ml ۵ ژل متراکم کننده مقادیر به شرح جدول 3 می‌باشد.

جدول 3) مقادیر لازم برای تهیه ۵ میلی‌لیتر ژل متراکم کننده

2.975 ml H2O
0.5 M Tris-HCl, pH 6.8 1.25 ml
10% (w/v) SDS 0.05 ml
Acrylamide/Bis-acrylamide (30%/0.8% w/v) 0.67 ml
10% (w/v) ammonium persulfate (AP) 0.05 ml
                                                                                          TEMED 0.005 ml

SDS PAGE

 

  • برای تهیه ml۱۰ ژل جداکننده مقادیر به شرح جدول 4 می‌باشد.

جدول 4) مقادیر لازم برای تهیه ۱۰ میلی‌لیتر ژل جداکننده با درصدهای متفاوت از آکریل آماید

درصد آکریل آماید 6% 8% 10% 12% 15%
                H2O 5.2ml 4.6ml 3.8ml 3.2ml 2.2ml
Acrylamide/Bis-acrylamide (30%/0.8% w/v) 2ml 2.6ml 3.4ml 4ml 5ml
1.5M Tris(pH=8.8) 2.6ml 2.6ml 2.6ml 2.6ml 2.6ml
10% (w/v)SDS 0.1ml 0.1ml 0.1ml 0.1ml 0.1ml
10% (w/v) ammonium persulfate (AP) 100μl 100μl 100μl 100μl 100μl
TEMED 10μl 10μl 10μl 10μl 10μl
  • AP و TEMED قبل از شروع کار و آخرین ترکیباتی هستند که باید اضافه شوند.

[1]-Separating gel or Resolving gel

[2]-Stacking gel

 

SDS-PAGE SDS-PAGE SDS-PAGE ویستا ژن ویستا ژن ویستاژن SDS PAGE VISTAGENE VISTAGENE

سایت ویستاژن در این مقاله به توضیح حیوانات آزمایشگاهی پرداخته است.

تقریبا تمام حیوانات می توانند در آزمایشات آزمایشگاهی استفاده شوند. اما در این میان موش ها درصد زیادی را به خود اختصاص داده اند.80 درصد از حیوانات آزمایشگاهی را موش های شهری و صحرایی دربرمی گیرند.باقی این جمعیت را گربه ها،سگ ها،خرگوش ها،خوکچه های هندی،میمون ها،پرندگانی همچون سهره و فنچ،بلدرچین و مرغ،همستر های طلایی گوسفند و گاو،اسبوحتی خفاش و سمندرها نیز تشکیل می دهند.

به دلایل زیر بیشتر از جوندگان در آزمایشگاه ها استفاده می شود

  1.     ارزان هستند  
  2.      کوچک هستند
  3.     پرورش آنها آسان است 
  4.     نسبت به حیوانات دیگر دوره بارداری کوتاه تری دارند (بدین شکل می توانیم اثر ماده مورد نظر را بر نسل های بعدی یررسی کرد.)

 

حیوانات آزمایشگاهی

 

شرکت های تولید کننده مواد شیمیایی و دارویی و آرایشی حیوانات مورد نیاز خود را از پرورش دهندگان خریداری می کنند.این حیوانات می توانند دستخوش تغییرات لازم شوند.(با استفاده از تغییرات ژنتیکی،چاق یا سرطانی یا دیابتی باشند.) و سپس طبق نیاز خریدار فروخته شوند. متاسفانه در نگهداری از این حیوانات کوتاهی می شود. حتی در کشور های جهان سوم بدون توجه به حقوق حیوانات بدترین و دردناک ترین جراحی ها انجام می شود.

با تصور این که قبل از تمام آزمایشات حیوان بی حس و یا بیهوش می شود و درد زیادی را متحمل نمی شود ، متاسفانه باید گفت که حتی با اعمال بیهوشی و بی حسی نیز حیوانات دچار درد و سختی زیادی می شوند. درابتدا باید بدانیم تزریق یک آمپول ساده به حیوانات بسیار نگران کننده است و این اضطراب تا حدی می تواند شدید باشد که بر وضعیت جسمانی حیوان تاثیر بگذارد. درانسان تزریق امپول منجر به تسکین و درمان می شود اما در حیوان آزمایشگاهی برای انتقال بیماری و ماده سمی بوده و شروع کننده درد و بیماری است.

عمل های جراحی نیازمند بی حسی و بیهوشی هستند اما آیا همین کافیست تا حیوان دیگر دچار درد و ناراحتی نشود؟! برخی موش ها به وسیله ی آب جوش بی حس می شوند و باید  33 روز درد ناشی از سوختگی را متحمل شوند . یا مثلا درد ناشی از جراحی پای گوسفندان که باید تا 84 روزتحمل کنند. یا آزمایش هایی که برای اندازه گیری شوک ناشی از سوختگی یا سرشدگی است نیازمند حیوان آزمایشگاهی در هوشیاری کامل است.

مورد بعدی آزمایشاتی است که برای بررسی میزان سمیت یک ماده شیمیایی می باشد که نباید حیوان بی حس باشد.

مثل تست LD50  که باید ماده سمی به حیوان خورانده و یا تزریق شود. حیوانات شرکت کننده در این آزمایش 40 ساعت قبل مرگ خود دردهای بسیار شدیدی را تجربه می کنند. جالب است بدانید که با بررسی الگو های درد و ترس در مهره داران مشخص شده است که ترس از مرگ در تمام پستانداران مشابه می باشد و گوریل ها و شامپانزه ها، اورانگوتان ها، نهنگ ها و دلفین ها بسیار به الگوی درد و ترس در انسان نزدیک اند.

حیوانات آزمایشگاهی پس از انجام آزمایشات دو سرنوشت دارند. آن هایی که همانند موش ارزان قیمت هستند کشته می شوند اما حیوانات گران تر مثل میمون ها چندین بار مورد استفاده قرار می گیرند.

 

موش آزمایشگاهی

vistagene vistagene vistagene vistagene vistagene vista gene vista gene 

ملاحظات ضروری در انجام پژوهش در حوزه حیوانات آزمایشگاهی

 

استفاده از اتر به عنوان آرام بخش یا بیهوش کننده و یا برای کشتن حیوانات آموزشی و پژوهشی ممنوع است چون ممکن است برای فردی که با حیوان کار انجام می دهد، خطر داشته باشد و برای حیوان هم بسیار سوزاننده و دردناک نیز هست.

  • داروهای بیهوشی استنشاقی

این دارو ها خواص بی دردی ندارند و نمی توان از آن ها برای جراحی و کار هایی از این قبیل استفاده کرد و اگر بخواهیم از این مواد استفاده کنیم ، می بایست از مواد روش های دیگری برای جلوگیری از ایجاد درد استفاده کنیم.

  • تست های رفلکسی

منفی بودن جواب تست نمی تواند دقیقا به معنای بی دردی باشد چون ممکن است این جواب منفی در اثر شل شدگی و بی حرکتی در اثر بی هوشی باشد.

این دارو خاصیت ضد دردی احشایی (داخل بدن) بسیار ضعیفی دارد و برای جراحی های روی پوست مناسب است و برای جراحی هایی به منظور دستکاری اندام های احشایی روش مناسبی نیست. اگر از این دارو استفاده کردید حتما لازم است تا بی دردی کافی از طریق دیگری به حیوان اعمال شود.

این دارو خواب اور بوده و حالتی به ظاهر شبیه بیهوشی ایحاد می کند و نباید برای جراحی های دردناک استفاده شود.

این دو ماده خاصیت بیهوش کنندگی ندارند و اگر دوز کشنده ای از آن ها به حیوان تزریق شود باعث ایست قلبی و مرگ بسیار دردناکی در حیوان می شود. بهتر است از روش های اصولی کشتن استفاده شود اما اگر می خواهید از این موارد استفاده کنید، ابتدا به مقدار لازم بی دردی در حیوان ایجاد کنید.

  • بی دردی

در موارد جراحی های دردناک استفاده از تکنیک <<بی دردی به روش های متعدد>>توصیه می شود. موثر ترین راه روش ضد دردی پیشگیرانه یا به عبارتی ایجاد بی دردی پیش از اقدام دردناک یا بروز درد است.پس از انجام جراحی، استفاده از تمهیدات مناسب بر حسب شدت و نوع آسیب توصیه می شود.

  • نگهداری

در صورت نگهداری انفرادی ،در سلامت جسمی و رفتاری حیوانات اختلالاتی به وجود می اید بنابراین باید از روش های غنی سازی محیط نگهداری حیوانات استفاده شود.

  • خونگیری از قلب

خونگیری از قلب حیوانت ازمایشگاهی در حالی که بی دردی کافی دریافت نکرده باشد ، بسیار دردناک است و حتی می تواند موجب بروز انفارکتوس میوکارد و پارگی لوب های ریه و… شود. بنابراین برای خون گیری باید در شرایط بی هوشی جراحی اقدام نمود.

  • کشتن حیوانات

اگر لازم باشد که حیوان کشته شود باید با روش های صحیح کشتن با ترحم (یوتا نزی ) این کار انجام شود و قبل از حذف لاشه حتما مرگ حیوان تایید شود.

  • استفاده از دام پزشکان

در زمان انجام پژوهش و آزمایش ، می توان از دام پزشکان متبحر کمک گرفت.

روش هایی که در تحقیقات استفاده می شوند می توانند بسیار دردناک و رنج آور باشند. در زیر مثال هایی را بیان می کنیم:

۱.برای بررسی مراحل مختلف گوارش در بدن خرگوش مقدار زیادی غذا به خورد حیوان می دهند و سپس بدن حیوان را برش برش می کنند.

۲. برای مشاهده انواع سوء تغذیه ها موش ها را تا سر حد مرگ گرسنگی و تشنگی می دهند.

 ۳.ایجاد مرگ مغزی در قورباغه به این صورت است که یک شی تیز را از قاعده سر به داخل مغز فرو کرده و تکان می دهند؛ یا یک تیغه قیچی را داخل دهانش برده و در حالی که زنده و به هوش است سر قورباغه را قیچی می کنند. برای کشتن قورباغه آن را داخل محلول آب و الکل می اندازند،۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد تا حیوان به این طریق بمیرد. بعضی از حیوانات را باco2 خفه می کنند

۴. روش کشتن موش ها به صورت شکستن گردن آنهاست. حتی بعضی از حیوانات آزمایشگاهی را با کوبیدن چیزی به سرشان می کشند.

۵.   حیوانات خونسرد را با فریز کردن می کشند.

۶.   انواع میکرب های مختلف را به داخل شکم حیوان تزریق می کنند.

۷.   از حیوان حامله برای مطالعات سم شناسی و تاثیر مواد روی مرگ یا ایجاد نقص روی جنین استفاده می کنند.

۸.   همستر را با الکترود جوشکاری می سوزانند تا ترمیم سوختگی را بررسی کنند.

۹.   بعضی از آزمایش ها نیاز به بررسی حیوان بعد از به هوش آمدن دارد،یعنی حیوان باید با درد و رنج به هوش بیاید.

کمیته های اخلاقی به منظور جلوگیری از نادیده گرفته شدن حقوق حیوانات،وظایفی دارند

۱.در ابتدا این کمیته ها موظفند تا بر نوع تحقیق نظارت انجام دهند و بسنجد آیا میزان آسیبی که به حیوانات وارد می شود با اطلاعات مفید بدست آمده ی نهایی متناسب است یا نه.این بررسی ها منجر به جلوگیری از آسیب بی رویه به  حیوانات آزمایشگاهی می شود.

۲.باید بررسی شود تا در انجام تحقیق به حیوانات حداقل درد،رنج و استرس وارد شود تا حد ممکن کشته نشوند.

۳.لازم است تا با نظارت بر نوع و تعداد حیوانات مورد استفاده در تحقیق،تلاش شود تا در انجام هر تحقیقی تعداد کمتری حیوان مورد استفاده قرار گیرد و حیواناتی اولیت استفاده باشند که از نظر تکامل عصبی خیلی پیشرفته نباشند.

۴.باید مانع از انجام تحقیقات غیرمجاز بدون مجوز شوند

۵.برای پیدا کردن راه های کم دردتر و کم استرس در انجام تحقیقات به دانشمندان کمک کنند

۶.این کمیته ها باید حمایت های مالی و فکری انجام دهند تا بتوانند روش های جایگزینی برای تحقیقات دانشمندان پیدا کنند.

گردآورنده:جناب آقای صادق صادقی

حیوانات آزمایشگاهی ویستاژن ویستا ژن vistagene vistagene